O cómico do asunto

A verdade é que ten coña. Calquera día vaime aparecer meu pai pola porta da casa de Múnic. É unha persoa tremendamente arroutada e xa miña irmán me ten dito que hai muitas veces que el di que se vén de visita. Ela dime que en canto o saiba me avisa. En fin, o problema é que eu non lles contei a realidade. Sempre que me chaman mándanme apertas e demais para ela. Ais, e me andan a preguntar se todo está ben. Eu digo que si, por suposto, e non minto. A verdade é que non vai mal. Só unha cousa non vai como tiña que ir e o problema é que é o motivo principal desta andaina no estranxeiro.

Pode ser cómico como apareza o meu santo pai por aquí e eu neste escenario de nervios, tensión e desamor… De todas maneiras estou contento porque a situación na casa familiar mellorou amplamente e é unha preocupación menos. E a Semana Santa pasareina no norte cunha boa amiga. Que pena que as amigas me traten mellor que ela e ao tempo que sorte ter boa xente que se preocupa por min sempre :)

Aperta a quen me le! As cousas continúan igual pero non empeoran. Aínda que só tivese un 1 por centro de posibilidades de éxito eu estaría aquí para tentalo, e non vexo as cousas tan crúas.