O xélido decembro

Mentres escribo estas liñas estou maldicindo a idea desafortunada de deixar a xanela aberta mentres ía traballar. Hai quen di por aí que o inverno está a ser duro e eu estou aterecido e aterrorizado porque, queridos amigos, o inverno está por comezar :S E non só vén xélido de temperaturas senón que as actitudes da rapariga fan que a balanza volva inclinarse a favor de que a antiaventura acabe en kamikazada buscando un sentido. Recentemente un residente en Baviera ao que lle sigo relixiosamente o blogue díxome que deberíamos montar un deses grupos chics do facebook con nomes rechamantes que se intitulase algo así como “vou papar frío a outro país e non sei ben por que, mais vai pagar a pena” é xenial o desalentador catastrofismo do comezo que se compensa cun optimista final. E paréceme a actitude correcta, sobre todo porque aquí o valente que escribe non pensa pisar Minga antes de comece a esmorecer o inverno, isto é entre o 20 de febreiro e o 1 de marzo. Vou papar a fin do inverno, o último terzo que na Galiza precede pracidamente a primavera. A ver como é naquelas terras! En realidade a ex-moza reivindicouse a si mesma como ex e anda ultimamente máis desagradable do normal. Realmente, e a pesar de todo o dramón que nos estamos a montar, non se mostrara case nunca nesas condicións.
Supoño que é normal, que se sente algo acosada coa idea de que o ex-mozo vaia deixar o país por ir a tocarlle as pelotas a ela ao seu. Vou comezar a chamarme a min mesmo Urkel na honra do anti-heroe preto da miña adolescencia televisiva.
Isto comeza a cheirar ao chamosco. Pero o meu traballo é unha merda e paso de estar toda a vida a me laiar de algo que non fixen. Collo unha excedencia por un ano e voume a facer o monas a Deutschland que se tan mal me vai só vou aprender un idioma con futuro e vivir unha experiencia única para lle contar aos netos. E sempre me queda o dereito a botar as choradas neste blogue que suple ao meu psicólogo de maneira eficiente e dun xeito muito máis barato :)